print 

Hoe ik het SoLiLL-project ervaren heb
 

Hannie Pelleboer-Beuker

Toen de Arnhemse groep anderhalf jaar geleden met het SoLiLL-project begon begreep niemand nog wat het werken in een zelfstudiegroep (Diny, in het project gebruiken we gewoon het woord self-study group) precies inhield.

Het onderwerp Senioren en Wonen was wel duidelijk en daarmee is iedereen keihard aan het werk gegaan. De deelnemersgroep is opgedeeld in drie werkgroepen. Mijn groep was de Motivatiegroep en we zijn in de eerste maanden zeker elke week een middag bij elkaar geweest om alles door te praten. Je leert dan elkaars mogelijkheden maar ook elkaars moeilijkheden goed kennen. Bij de verdeling van de taken werd daarmee weer rekening gehouden en kreeg een ieder een taak op maat. Het bleek dat het mogelijk was dat mensen van uiteenlopende disciplines met elkaar tot een fantastisch resultaat kunnen komen.

Een groot hulpmiddel was de e-mail. De individuele resultaten konden direct doorgemaild worden aan de gehele groep. Ze konden waar nodig aangevuld en verbeterd worden en iedereen was daarvan direct op de hoogte. Ik denk dat zonder dit e-mailcontact de uitwisseling niet zo gemakkelijk zou zijn gegaan.

Belangrijk was dat het onderwerp alle deelnemers interesseerde. Dit leidde ertoe dat men het geleerde ook door wilde geven aan andere senioren en ook aan instanties, die op dit gebied werkzaam zijn. Mooier kan het naast niet. De resultaten van de studie zijn weergegeven in een gedegen rapport.

Voor de uitwisseling met de groepen in de andere landen was een verdere afstemming nog beter geweest, wat in de tweede fase van het project bleek, toen de samenwerking beter op gang kwam.

Er hebben zich in onze groep hechte banden gevormd en we vinden het jammer dat de job geklaard is. Maar af is af en men moet ook leren afscheid te nemen.