Bronisława Dłuska

»In the shadow of the great sister«

Why I think this woman as an important person?

Bronisława Dłuska at the expense of enormous sacrifice and self-denial completed her medical studies at the Sorbonne. She was persistent in pursuing goals despite enormous obstacles and became a great doctor and social worker. She was the founder of a sanatorium, and preventorium of anti-tuberculosis. Her enormous fortitude was a great support to her famous sister - Maria Skłodowska-Curie, and after the death of Maria she continued the joint work. She was an extraordinary person and very unjustly her merits and achievements are ignored. I suspect that if she wasn’t the sister of the great Maria she would find a proper place in history.

Biography

Bronislawa Dłuska was born in the teacher family of Skłodowski. She had to grow up very quickly due to the tragic death of her older sister Sophie (1876) and the death of her mother of tuberculosis (1878)). 13-year-old Bronislawa was forced to mother her siblings. These problems did not stop her from finishing high school in 1882 with a gold medal. She dreamed of medical school (in Warsaw inaccessible for girls). In addition to household chores, attending diligently to the so-called „Flying University” (beautiful chapter in the history of contemporary Polish), taught poor girls to read. At the same time she gathered money to study at Sorbonne, making money by tutoring. At the age of 19, she went to study medicine in Paris, which she finished in 1890 with very good results as a gynecologist and obstetrician. She married Kazimierz Dłuski (political exile, politician and doctor). Under Bronisława’s pressure her younger sister, Maria, came to Paris in 1891, and thanks to her care Maria began studies at Sorbonne. Bronisława ran a medical practice and the main clientele were workers’ families. She worked very hard and despite the difficult financial situation Dłuski’s Paris apartment was open to polish immigrants and played the role of a culture salon. In 1898 Bronisława and Kazimierz went to Zakopane (Kazimierz without the right to return to the Russian partition), where they created a sanatorium for people with lung disease such as tuberculosis (the slow death of the mother made a deep cut in the Bronisława’s psyche). In 1919, Bronisława’s husband became a member of the delegation to the Versailles Peace Conference. The creation of the Polish state allowed Bronislawa to return to her beloved Warsaw. In the suburban Anin together with her husband she opened anti- tuberculosis preventorium. Life treats her cruelly. In 1903 her 6-year-old son dies of meningitis, in 1922 her daughter Helena committed suicide, (born in 1892 a well known mountain climber, crippled after a tragic accident in the mountains), despite of all these tragic events she was always a huge support to the family. Especially to her beloved sister Mary, Bronisława is at her side after the death of Pierre Curie in 1906). In 1911, and when the seriously ill Maria receives the second Nobel Prize, her sister cares for the dying of radiation sickness Maria. Thanks to her initiative Maria Skłodowska-Curie decided to set up the Radium Institute in Warsaw (the second after Paris), which was also a center to research and treatment of cancer. For the poor, after years of captivity, Poland it was a huge investment. Maria raised funds abroad (among others in America), Bronisława organized a committee in Poland called „National Gift for Marie Skłodowska Curie,” which collected funds - symbolic bricks with the image of the Nobel Prize winner were sold. From the government she received some land in Warsaw for the construction of the Institute (the foundation stone was placed in 1925). The institute was built under Bronisława’s supervision and she also supervised the preparation of future staff. Despite the next tragedy (the death of her husband in 1930), and the crisis in the 30s, the official opening of the hospital Radium Institute took place on 29^th of May, 1932, and Bronisława became the first director of the Institute. When the seriously ill Maria died on the 4^th of July, 1934 year, the sister continues her work. She died five years later, April 15, 1939.

Bibliography

• Lemire L, Maria Skłodowska –Curie Świat książki Warszawa 2004.
• Brian,D, Rodzina Curie wyd. Amber 2006
• Curie, Eve: Maria Curie. PWN 1997

Picture source

The collections of the Maria Sklodowska Curie Museum in Warsaw, Rights: The copy of the photo-owned by museum and the consent to publish on the website www.unless-women.eu issued by the Maria Sklodowska Curie Museum in Warsaw .

»W cieniu wielkiej siostry«

Dlaczego uważam tę kobietę za ważną postać?

Bronisława Dłuska kosztem ogromnych wyrzeczeń i samozaparcia ukończyła studia medyczne na Sorbonie. Była wytrwała w dążeniu do celu i mimo ogromnych przeciwności stała się świetnym lekarzem i społecznikiem. Założyła sanatorium gruźlicze oraz prewentorium przeciwgruźlicze. Jej ogromny hart ducha był wielkim oparciem dla sławnej siostry Marii Skłodowskiej-Curie, a po śmierci Marii kontynuowała rozpoczęte wspólne dzieło. To nadzwyczajna postać i bardzo niesprawiedliwie jej zasługi i dokonania są pomijane. Podejrzewam, że gdyby nie była siostrą wielkiej Marii, znalazłaby właściwe miejsce na kartach historii.

Biografia

Bronisława Dłuska urodziła się w nauczycielskiej rodzinie Skłodowskich. Musiała bardzo szybko dorosnąć. Tragiczna śmierć starszej siostry Zofii (1876) oraz śmierć chorej na gruźlicę matki (1878)) sprawiły, że trzynastoletnia Bronisława zmuszona była „matkować” rodzeństwu. Te problemy nie przeszkadzały jej ukończyć w 1882 gimnazjum ze złotym medalem. Marzyła o studiach medycznych (w Warszawie niedostępnych dla dziewcząt). Poza obowiązkami domowymi, uczęszczała pilnie na tzw. Uniwersytet Latający (piękna karta w dziejach ówczesnej Polski) oraz uczyła czytać biedne dziewczęta. Jednocześnie zbierała pieniądze na studia na Sorbonie, dorabiając korepetycjami. W wieku 19 lat wyjechała na studia medyczne do Paryża, które ukończyła w 1890 z bardzo dobrym wynikiem jako lekarz ginekolog i położnik.

Wyszła za mąż za Kazimierza Dłuskiego, politycznego emigranta, polityka i lekarza. Pod jej naciskiem młodsza siostra Maria w 1891 r. przyjechała do Paryża i rozpoczęła studia na Sorbonie.

Bronisława prowadziła praktykę lekarską, a główną klientelą były rodziny robotnicze. Bardzo ciężko pracowała i – mimo trudnej sytuacji materialnej – paryskie mieszkanie Dłuskich otwarte było dla polskich emigrantów i pełniło rolę salonu kulturalnego. W roku 1898 Dłuscy przenieśli się do Zakopanego (Kazimierz bez prawa powrotu do zaboru rosyjskiego), gdzie stworzyli sanatorium dla ludzi z chorobami płuc, m.in. gruźlicy (powolna śmierć matki odbiła się głęboko w psychice Bronisławy). W roku 1919 mąż Bronisławy został członkiem delegacji na konferencję pokojową w Wersalu. Utworzenie państwa polskiego umożliwiło Bronisławie powrót do ukochanej Warszawy. W podwarszawskim Aninie wspólnie z mężem otworzyła prewentorium przeciwgruźlicze.

Życie traktuje ją okrutnie. W roku 1903 umiera na zapalenie opon mózgowych jej 6-letni synek, w 1922 popełniła samobójstwo córka Helena (ur. w 1892 r., znana taterniczka, okaleczona po tragicznym wypadku w górach). Mimo tych ciosów Bronisława zawsze była ogromnym oparciem dla rodziny, szczególnie dla ukochanej siostry Marii. Jest przy jej boku po śmierci Piotra Curie w 1906 roku, w 1911 otoczyła opieką ciężko chorą Marię. Towarzyszyła jej przy odbieraniu drugiej nagrody Nobla, potem pielęgnuje umierającą na chorobę popromienną siostrę. To z jej inicjatywy Maria Skłodowska-Curie zdecydowała się na założenie w Warszawie Instytutu Radowego (drugiego po Paryżu), który miał być zarazem ośrodkiem badawczym i ośrodkiem leczenia nowotworów. Dla biednej po latach niewoli Polski była to ogromna inwestycja. Maria pozyskiwała fundusze za granicą (m.in. w Ameryce), Bronisława zorganizowała w kraju Komitet „Daru Narodowego dla Marii Skłodowskiej-Curie”, który gromadził środki finansowe – symboliczne cegiełki z wizerunkiem noblistki. Uzyskała od rządu plac w Warszawie pod budowę Instytutu (kamień węgielny w 1925 r.). Pod okiem Bronisławy odbywa się budowa oraz przygotowanie przyszłej kadry. Mimo następnej tragedii (śmierć męża w 1930 r.), oraz kryzysu lat 30 dochodzi 29 maja 1932 r. do uroczystego otwarcia części szpitalnej Instytutu Radowego, a Bronisława zostaje pierwszym dyrektorem Instytutu. Gdy ciężko chora Maria umiera 4 lipca 1934 roku, siostra kontynuuje jej dzieło. Umiera pięć lat później, 15 kwietnia 1939 roku.

Bibliografia

• Lemire L, Maria Skłodowska –Curie Świat książki Warszawa 2004.
• Brian,D, Rodzina Curie wyd. Amber 2006
• Curie, Eve, Maria Curie. PWN 1997

Picture source

The collections of the Maria Sklodowska Curie Museum in Warsaw, Rights: The copy of the photo-owned by museum and the consent to publish on the website www.unless-women.eu issued by the Maria Sklodowska Curie Museum in Warsaw .