Klementyna Hoffmanowa

"All Polish children are my children” (Clementine Hoffman)

Why do I consider this woman as an important person?

She was the first woman in Poland who made a living from creative work and teaching, and was one of the first Polish writers for children. Parts of her work were included in the XIX century and in the period between the wars into children's reading-books and school exercise books. Also thanks to Clementine there was gradual reduction of the French novel readers, in exchange getting them interested in the achievements of Polish novelists. She was interested in the issue of education for women, due to lack of sufficient knowledge and skills they have not able to on gainful employment.

Biography

Clementine Hoffman, maiden name Tańska was born on 23.11.1798 in Warsaw. She was the daughter of Polish writer Ignatius Tański and Maria Czempińska. Her parents were in affinity with many great families, but lived poorly in Wyczułki a village near Warsaw. Soon, her father took a job as secretary of the Prince Czartoryski at Pulawy, where he moved with his wife. Clementine was given for upbringing and education to Danuta Szymanowska in Izdebna. In her home Clementine spent her childhood, with she met her parents only in the summer.

She found it very hard to endure the separation. Teaching in Izdebna was in French and Clementine to the age of sixteen wrote and read only in this language. She had no contact with Polish books.

After her father’s death she moved with her mother to Warsaw. Here she met Bishop John Paul Woronicz and Kazimierz Brodziński (poet and literary critic). Under their influence she began to read and write in her native language, recognizing its importance and beauty. At her mother’s home there gathered a group of enlightened people and scholars, who they saw in Clementine mental acuity and the gift of expressing herself and they encouraged her to „take the pen in hand”.

She obeyed and made the first attempts at writing. Her first work has been accepted for publication in the Memoirs of Warsaw, and the first of its larger work was fictionalized pedagogical tractate „The reminders of the good mother” of 1819. The whole Warsaw was reading this novel, both women’s and men’s. The novel was reprinted several times - seven editions until 1830.

In the wake of „Reminders of the good mother” appeared „Novels from the Bible”, „Moral novels for children”, „Mother Amelia”, „Binding of Helen”. She wrote in Polish, because most of the children of the upper classes did not have the opportunity to learn this language well, and Clementine’s thought that everyone who does not grow up in their own language - will ever love it and will treat it as a foreign language.

In those times many noble families were getting poor and to survive, women were forced to beg or to work. In addition to the Clementine’s efforts a better life for women she was also interested in the education of children. She was the creator of the first Polish children's magazine „Entertainment for Children” (have appeared in the years 1824 - 1828).On its columns was published among others: poems, fairy tales and children's stories about patriotic overtones and educational. Clementine‘s Tańska appealed to national traditions, and has placed great emphasis on the cultivation of the Polish language. She wrote also the first European Journal for Children which had an educational profile.

In 1825, she lost her mother. In the same year she received a job at the Institute of Governesses in Warsaw, and two years later took the position of inspector of female schools.

In 1829 she married the historian and writer Charles Borromeo Hoffman. In their home, patriotic meetings were held and after the outbreak of the November Uprising, Clementine’s along with other women she founded the Patriotic Union of Charity and became its president. The association provided support to soldiers and their families. Hoffman resigned from office of inspector, not wanting to hold him under the authority and supervision of Moscow. After the collapse of the November Uprising, fearing arrested the Hoffman’s went to Dresden and then to Paris. There Clementine founded a boarding school for Polish girls and wrote for them „Common history” and „Pocket encyclopedia, a collection of interesting information for the girls”. Despite failing health (she had breast cancer) she gave lessons.

She died on the 21st of September, 1845 in Passy, near Paris.
She was buried in the Pere - Lachaise cemetery in Paris.
On her tombstone engraved is the inscription „All Polish children are my children”.

Bibliography

• Grażyna Borkowska, Małgorzata Czermińska, Urszula Phillips, „Pisarki polskie od średniowiecza do współczesności: przewodnik”, Gdańsk 2000r.

Links

• http://www.rodzinakatolicka.pl( available from 04.06.2013)
• https://www.google.pl/#sclient=psy-ab&q=klementyna+hoffmanowa+biografia (available from 04.06.2013)

Picture source:

National Digital Library Polona http:/ http://polona.pl/item/284519/55/ , Rights: PD

»Wszystkie dzieci polskie są moimi dziećmi« (Klementyna Hoffmanowa)

Dlaczego uważam tę kobietę za ważną postać?

Była pierwszą kobietą w Polsce utrzymującą się z pracy twórczej i pedagogicznej oraz była jedną z pierwszych polskich pisarek dla dzieci. Fragmenty jej utworów włączono w XIX w i w okresie międzywojennym do dziecięcych czytanek i wypisów szkolnych. Również zasługą Klementyny było stopniowe wytrącanie z rąk czytelników powieści francuskiej, by przekonać ich do sięgania po dorobek polskich powieściopisarzy. Interesowała się kwestią kształcenia kobiet, które przez brak wystarczającej wiedzy i umiejętności nie miały szans na pracę zarobkową.

Biografia

Klementyna z Tańskich Hoffmanowa urodziła się 23.11.1798 w Warszawie. Była córką polskiego pisarza Ignacego Tańskiego i Marii z Czempińskich. Rodzice byli skoligaceni z wieloma znakomitymi rodzinami, jednak żyli biednie w wiosce Wyczułki pod Warszawą. Wkrótce ojciec objął posadę sekretarza przy księciu Czartoryskim w Puławach, gdzie przeniósł się wraz z żoną. Klementyna została oddana na wychowanie do córki starościny wyszogrodzkiej Danuty Szymanowskiej w Izdebnej. W jej domu Klementyna spędziła lata dzieciństwa, z rodzicami spotykała się tylko latem. Bardzo ciężko znosiła rozłąkę. Naukę w Izdebnej odbywała się po francusku i Klementyna do szesnastego roku życia pisała i czytała tylko w tym języku. Nie miała kontaktu z polskimi książkami.

Po śmierci ojca przeniosła się wraz z matką do Warszawy. Tutaj poznała biskupa Jana Pawła Woronicza oraz Kazimierza Brodzińskiego(poeta i krytyk literacki). Pod ich wpływem zaczęła czytać i pisać w ojczystym języku, doceniając jego wagę i piękno. W domu jej matki zbierało się grono ludzi światłych i uczonych, którzy widzieli w Klementynie bystrość umysłu i dar wysławiania się, więc zachęcali ją, aby „wzięła pióro do ręki”. Posłuchała i podjęła pierwsze próby pisarskie. Jej pierwsze prace zostały zakwalifikowane do druku w Pamiętniku Warszawskim, a pierwszym większym dziełem był zbeletryzowany traktat pedagogiczny „Pamiątka po dobrej matce” z 1819. Rozczytywała się w nim cała Warszawa, zarówno kobiety jak i mężczyźni. Powieść była wielokrotnie wznawiana - do 1830 ukazało się siedem wydań. Później ukazały się „Powieści z Pisma Świętego”, „Powieści moralne dla dzieci”, „Amelia matką”, „Wiązanie Helenki”. Pisała po polsku, bo większość dzieci z wyższych sfer nie miała okazji przyswoić sobie dobrze tego języka, a Klementyna uważała, że kto nie wychowuje się w języku ojczystym - nigdy go nie pokocha i będzie go traktował jako język obcy.

Oprócz starań o lepszy byt kobiet Klementyna interesowała się edukacją dzieci. Była twórczynią pierwszego polskiego czasopisma dla dzieci „Rozrywki dla Dzieci”(ukazywało się w latach 1824 – 1828,). Na jego łamach publikowano między innymi: wiersze, bajki i opowiadania dla dzieci o wydźwięku patriotycznym i wychowawczym. Klementyna Tańska odwoływała się w nich do tradycji narodowych oraz kładła duży nacisk na kultywowanie języka polskiego. Pisała również do pierwszego w Europie Dziennika dla Dzieci, który miał profil wychowawczy.

W 1825 straciła matkę. W tym samym roku otrzymała pracę w Instytucie Guwernantek w Warszawie, a dwa lata później objęła urząd wizytatorki szkół żeńskich

W 1829 poślubiła historyka i literata - Karola Boromeusza Hoffmana. W ich domu odbywały się spotkania patriotyczne, a po wybuchu Powstania Listopadowego, Klementyna wraz z innymi kobietami, założyła Związek Dobroczynności Patriotycznej i została jego przewodniczącą. Związek udzielał wsparcia żołnierzom i ich rodzinom. Hoffmanowa złożyła rezygnację z urzędu wizytatorki, nie chcąc go piastować pod władzą i nadzorem Moskwy. Po upadku Powstania Listopadowego, w obawie przed aresztowaniem, Hoffmanowie wyjechali do Drezna, a następnie do Paryża. Tam Klementyna założyła pensjonat dla dziewcząt polskich oraz napisała dla nich „Historię powszechną” i „Encyklopedię podręczną, czyli zbiór ciekawych wiadomości dla panien”.

 Pomimo pogarszającego się stanu zdrowia ( miała raka piersi) udzielała lekcji.

Zmarła 21 września 1845 w Passy pod Paryżem.

Została pochowana na cmentarzu Pere – Lachaise w Paryżu.

Na jej nagrobku wyryty został napis „Wszystkie dzieci polskie są moimi dziećmi”.

Bibliografia

• Grażyna Borkowska, Małgorzata Czermińska, Urszula Phillips, „Pisarki polskie od średniowiecza do współczesności: przewodnik”, Gdańsk 2000r.

Linki

• http://www.rodzinakatolicka.pl( dostępna 04.06.2013)
• https://www.google.pl/#sclient=psy-ab&q=klementyna+hoffmanowa+biografia (dostępna 04.06.2013)